Choć byłam w tym miejscu 7 lat temu, chciałam jeszcze raz tam pojechać.
Nie wiem, dlaczego tak mam ?,ale staram się pamiętać o takich szczególnych miejscach, gdzie jest czas na chwilę zadumy, ciszę, na szacunek dla żołnierzy walczących w II Wojnie Światowej.
To niesamowite miejsce, pełne nadziei, spokoju, ale także smutku.
Kiedy szliśmy w stronę koszar zaczęłam mówić, że kiedyś nas uczono wiersza o Westerplatte, a moje dzieci na to, że teraz czasy się zmieniły.
Ok, zmieniły się, obyśmy tylko nie zmieniali historii.
Choć w szkole podstawowej ten wiersz spędzał mi sen z powiek, do tej pory go pamiętam i pragnę Wam napisać, może komuś da do myślenia.
Pieśń o żołnierzach z Westerplatte
Kiedy się wypełniły dni i przyszło zginąć latem
Prosto do nieba czwórkami szli
Żołnierze z Westerplatte
( A lato było piękne tego roku)
I tak śpiewali:
Ach to nic, że tak bolały rany
Bo jakże słodko teraz iść
Na te niebiańskie polany
(A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety)
W Gdańsku staliśmy tak jak mur
Gwiżdżąc na szwabską armatę
Teraz wznosimy się wśród chmur
żołnierze z Westerplatte
I Ci co dobry mają wzrok
I słuch, słyszeli pono
Jak dudnił w chmurach równy krok
Morskiego Batalionu
I śpiew słyszano taki:
By słoneczny czas wyzyskać
Będziemy grzać się w ciepłe dni
Na rajskich wrzosowiskach
Lecz, gdy wiatr zimny będzie dął
I smutek krążył światem
W środek Warszawy spłyniemy w dół
Żołnierze z Westerplatte
Koszary, kiedyś inaczej wyglądały, teraz pozostały ruiny
Które są udostępnione dla zwiedzających,a nie były
Siedząc tak człowiek widzi ten napis i ma nadzieję, że "nigdy więcej wojny"
Ogromny szacunek dla żołnierzy, którzy bronili Westerplatte, plan obejmował 6 godzin obrony, a bronili się 7 dni, choć przeważająca była ilość żołnierzy niemieckich, to Polacy bronili się dzielnie.
A na koniec zrobiłam kolaż naszego zdjęcia sprzed 7 lat i teraz,
a po poranku pełnym historii i zadumy zabrałam towarzystwo na plażę, bo zrobiła się piękna pogoda.
