Nasza świnka Pepa, zwana też Pepul w niedzielę późnym wieczorem zdechła.
Od pewnego czasu już miała problem z siekaczami, ze starości miała powyginane łapki, problemy z widzeniem.
Chudła z dnia na dzień, mimo iż miała pełno jedzenia, ciągle piszczała i nie mogła jeść.
Był z nami ponad 8 lat, praktycznie całe życie mojej młodszej córki.
W ogóle jak zobaczyłam, że mu gorzej, przewrócił się na bok i miał problemy z oddychaniem to się popłakałam, za chwilę mała też się popłakała.
Tym bardziej, że świnka za nią chodzila jak piesek, stawała na łapkach, żeby jej dać jeść, jadła jej z ręki itd.
Człowiek się przyzwyczaił i przywiązał, więc odruchowo jak coś robię w kuchni brak mi, bo zawsze piszczała, żeby jej coś dać.
Jak robiłam zakupy to tak pierwsza myśl, a kupię kapustę, to pierwsze liście się śwince da.
Daria jak wróciła ze szkoły cała rozdrażniona, bo ciężko jej się pogodzić z tym, że świnki juz nie ma.
Przykro mi, Maju. Mój pies jest już z nami 12 rok, i też kiedyś nadejdzie taki dzień jak u Was, kiedy będzie musiał odejść. Na samą myśl mam łzy w oczach i smutek w sercu. Może trzeba kupić nową świnkę? Rozważałaś tę możliwość ?
OdpowiedzUsuńMajeczko dziś oglądaliśmy świnki, ale mamy też królika i chomika,oraz rybki, więc to nie jest tak, że w ogóle nie mamy zwierzaków.
OdpowiedzUsuńAle chyba na dzień dzisiejszy nie chcę świnki.
Maju ja za papużką też płakałam-ludziki tak mają że się przywiązują i zwierzaka traktuje jak członka rodziny ....
OdpowiedzUsuńOgromnie mi przykro bo tez wiem jaka to strata i smutek gdy odchodzi maly przyjaciel! Co z tego ze caly kudlaty i nic nie mowi czasem rozumial nas lepiej niz czlowiek ... Tym bardziej Darci musi byc ciezko bo Pepa byla z nia od malego! Pozostaly piekne wspomnienia i zdjecia !
OdpowiedzUsuń